Kupieckie Domy Towarowe
Hala Kupieckich Domów Towarowych na placu Defilad w Warszawie w 2009 | |
Państwo | |
---|---|
Siedziba |
Warszawa, ul. Świętokrzyska 39 |
Data założenia |
1999 |
Forma prawna | |
Prezes | |
Nr KRS | |
Strona internetowa |
Kupieckie Domy Towarowe Sp. z o.o. – polskie przedsiębiorstwo handlowe, z siedzibą w Warszawie. Spółka handlowa powstała w 1999 z udziałem gminy miasta stołecznego Warszawy.
Firma powstała w 1999 roku za czasów kadencji Pawła Piskorskiego na mocy porozumienia między ówczesnym wiceprezydentem Warszawy a stowarzyszeniami kupców. W ramach współpracy miasto wydzierżawiło spółce atrakcyjną działkę w śródmieściu, na placu Defilad, w bezpośrednim sąsiedztwie Pałacu Kultury i Nauki. W ciągu 7 miesięcy spółka postawiła na tym terenie tymczasowy blaszany pawilon handlowy o powierzchni ponad 10 tysięcy metrów kwadratowych. Mieściło się w nim od 600 do 700 stoisk handlowych i punktów gastronomicznych różnej wielkości[1]. Miał on służyć uporządkowaniu dotychczasowego handlu na terenie placu, wcześniej odbywającego się głównie w tak zwanych szczękach (metalowych budek z towarem na świeżym powietrzu).
Konflikt władz miasta z KDT
[edytuj | edytuj kod]Teren na placu Defilad miał być zajmowany przez kupców jedynie okresowo. W marcu 2006 Rada m.st. Warszawy zgodziła się na wydzierżawienie kupcom gruntu na okres 30 lat[potrzebny przypis]. Po dojściu do władzy w wyniku wyborów samorządowych, Hanna Gronkiewicz-Waltz odmówiła podpisania takiej umowy. Od tego czasu trwały rozmowy na temat przyszłości Kupieckich Domów Towarowych. W 2008 roku władze miasta zaproponowały wybudowanie dla KDT budynku na terenie placu Defilad przez komunalną spółkę – Miejskie Przedsiębiorstwo Robót Budowlanych. Władze KDT nie zgodziły się z tą koncepcją i chciały znaleźć dewelopera samodzielnie[2]. Po fiasku tych działań wielokrotnie, według zapewnień miasta, zarówno władze samorządowe, jak i właściciele prywatnych targowisk proponowali kupcom przeniesienie działalności gospodarczej – między innymi do Hali Gwardii – lub dołączenie do planowanej inwestycji na ul. Marywilskiej[3].
Od 1 stycznia 2009 kupcy nie mieli już prawa zajmować terenu. W dniu 21 lipca 2009 roku odbyła się egzekucja wyroku sądowego orzekającego eksmisję[4]. W trakcie akcji organizowanej na zlecenie komornika przez firmę ochroniarską „Zubrzycki” doszło do zamieszek z kupcami, którzy zabarykadowali się w środku hali. Pomocy medycznej udzielono 100 osobom[5], 22 zostały zatrzymane w trakcie całej akcji przez policję[6]. W trakcie działań policyjnych doszło do zablokowania przez kupców z KDT ulicy Marszałkowskiej, a także do zamieszek z pseudokibicami[7].
Działania miasta wokół spółki wzbudziły kontrowersje wśród mieszkańców Warszawy. W sondażach internetowych na portalach informacyjnych dominowały opinie o odpowiedzialności kupców za zaistniałą sytuację, natomiast działania firmy ochroniarskiej, używającej w trakcie szturmu hali gazu łzawiącego, podzieliły głosujących[8]. W sondażu „Rzeczpospolitej” 72% pytanych warszawiaków uznało decyzję o likwidacji hali za słuszną, przeciwnego zdania było 24%. 52% pytanych uznało akcję za źle przeprowadzoną, podczas gdy 32% uznało jej realizację za dobrą[9].
Politycy o KDT
[edytuj | edytuj kod]Platforma Obywatelska broniła decyzji o likwidacji hali KDT. Julia Pitera uznała działanie kupców za próbę przejęcia atrakcyjnej działki w centrum miasta[10].
Prawo i Sprawiedliwość w dniu kryzysu opowiedziało się przez swoich radnych z warszawskiej Rady Miasta za powołaniem sztabu antykryzysowego i zwrócili się z takim wnioskiem do wojewody mazowieckiego. Na konferencji prasowej 22 lipca Elżbieta Jakubiak przypomniała, że do tej pory nie uchwalono zmiany planu zagospodarowania przestrzennego obszaru, na którym stoi hala KDT[11].
Sojusz Lewicy Demokratycznej nie zajął jednoznacznego stanowiska. W czasie kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego Wojciech Olejniczak ogłosił, że jeśli miasto nie zapewni kupcom możliwości handlu, to SLD wyjdzie z miejskiej koalicji z PO[12]. W komentarzach po akcji wokół hali miejscy politycy Sojuszu uznawali jednak ją za uzasadnioną[13].
Aktywnie po stronie kupców opowiedział się przewodniczący Stronnictwa Demokratycznego, Paweł Piskorski[14]. Wsparcie dla kupców zadeklarowała Polska Partia Pracy, w blaszaku swoje poparcie wyraził także były wicepremier i marszałek Sejmu Ludwik Dorn[15].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ „O nas”. [dostęp 2009-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-04)].
- ↑ Michał Wojtczuk: Kupcy zaprojektują zabudowę pl. Defilad?. [w:] Gazeta Wyborcza – dodatek warszawski [on-line]. AGORA S.A., 16 października 2008. [dostęp 2009-07-22].
- ↑ TVN Warszawa.pl: Zobacz, co ratusz proponował kupcom z KDT. 22 lipca 2009. [dostęp 2009-07-22].
- ↑ Polała się krew w walce o halę – „betonowa płyta złamała mu nogę”
- ↑ Grzegorz Lisicki, Grzegorz Miecznikowski, Krzysztof Śmietana, Agnieszka Pochrzęst, Błażej Grygiel/Radio TOK FM: Wielka bitwa o KDT: blaszak przejęty [na żywo]. Gazeta.pl Warszawa, 21 lipca 2009. [dostęp 2009-07-22].
- ↑ 22 osoby zatrzymane po starciach przed KDT. Gazeta.pl Warszawa, 22 lipca 2009. [dostęp 2009-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-09)].
- ↑ Zobacz całą bitwę o KDT. TVN Warszawa, 21 lipca 2009. [dostęp 2009-07-22].
- ↑ Warszawiacy: to kupcy są winni zamieszek!. TVN Warszawa.pl, 21 lipca 2009. [dostęp 2009-07-22].
- ↑ Dobre intencje, złe wykonanie – mówią warszawiacy. [w:] 22 lipca 2009 [on-line]. Rzeczpospolita Online. [dostęp 2009-07-22].
- ↑ Pitera znalazła drugie dno protestu kupców. TVN 24.pl, 21 lipca 2009. [dostęp 2009-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-23)].
- ↑ PiS: Gronkiewicz- Waltz kłamie. TVN 24.pl, 22 lipca 2009. [dostęp 2009-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-23)].
- ↑ Olejniczak: zostawcie KDT albo zerwiemy koalicję. TVN Warszawa.pl, 21 maja 2009. [dostęp 2009-07-22].
- ↑ Iwona Szpala, Jan Fusiecki: Jak politycy wykorzystali kupców z KDT. [w:] Gazeta Wyborcza – dodatek warszawski [on-line]. AGORA S.A., 22 lipca 2009. [dostęp 2009-07-22].
- ↑ „Bitwa o KDT to wina Kaczyńskiego” [online], Dziennik.pl, 21 lipca 2009 [dostęp 2009-07-22] [zarchiwizowane z adresu 2009-07-23] .
- ↑ Koniec pewnej epoki. zw.com.pl, 20 lipca 2009. [dostęp 2009-07-22].